Gure motxilak kotxeetan sartu , kotxeetan banatu eta Moncayorantz abiatu ginen.

Tarazonan Carlos jasotzeko geldialditxo bat egin genuen eta bide batez Joni gu harrapatzeko denbora pixkat eman genion ere.

Azkenean iritsi ginen Fuente de los Fraileseko parkinera. Bertan, jolas batzuk egin genituen guztion izenak ikasi eta izotza pixkat apurtzeko asmoz.

Bide batez, aukera probestu genuen Nafar Gobernuko Euskara Ikuskaria aurkezteko. Bai, entzun duzuen bezala, Iñigo izeneko ikuskaria etorri zen euskararen erabilera bermatzeko. Esan beharra daukagu ere, bere lana bikaina izan zela eta hasieratik oso ondo moldatu zela taldeko dinamikara.

Ibiltzen hasi aurretik, hiltzailearen eta harriaren jolasa azaldu genituen oinez hasi orduko martxan jartzeko asmoz. Baina beti bezala, batzuek ez zituzten azalpen guztiak entzun eta azalpenak ematen amaitu aurretik baziren iada bi hildako.

Ibilbidearen lehen bost minutuetan hilketa saiakera ugari egon ziren, batzuk besteak baino disimulu gehiago azaldu zutelarik. Mesfidantzak mesfidantza, konturatu orduko Santutegiraino iritsi ginen. Beno,...hau ere ez da egi osoa. Irten orduko,Usue Shrek filmeko astoaren antzera hasi baitzen : "Asko falta da?...asko falta da?...zenbat falta da?...iritsi gara?" Eskerrak beti eramaten ditugula mendira belarritako tapoiak!!!Nork daki noiz beharko ditugun...

Santutegian, ur pixkat edan eta berriro ere gorantz egin genuen azkenean ere zirkura iritsi arte. Azaldu beharra dago, zirkua esaten dugunean ez garela pailazo, elefante eta lehoiz betetako karpa txuri-gorri bati buruz hitzegiten ari. Bai, azalpen hau beharrezkoa da, batzuei zirkura iritsi ginela esandakoan geratu zitzaien harridura aurpegia ikusi ondoren.

Zirkua: GEOL. Glaziar-ek landutako sakongune erdizirkularra. (Harluxet entziklopedia)

Eta naturreko azalpen hau alde batera utziz, kontakizunarekin jarraituko dugu. Ea ba, non geunden,...a bai! Zirkuan! Hori da! Zirkura iritsi eta leku egoki bat bilatu genuen guztiok eseri ahal izateko. Gauzak utzi, eta batzuk bazkaria ateratzen zuten bitartean, beste batzuk, plastikoekin irristatzeko aldapen bila joan ziren.

Beste guztiek zirkura igotzeko gorriak ikusi zituzten bitartean, Anderrek hara eta hona gutxienez bi aldiz igo eta jeitsi zuen Moncayo. Atzera, aurrera, eskuinera, ezkerrera,...ezin geldirik egon, pasiatzera ateratzen dugun txakurraren antzera ibili zen gure Ander. Eta guregana hurbiltzen zen bakoitzean bere ezpainetatik hitz hauek irteten ziren "Eman plastiko bat, eman plastiko bat, eman plas...". Bigarren aldiz, tapoiak eraman izana eskertu genuen.

Ordua iritsi zenean, plastiko guztiak bildu eta beheranzko bideari ekin genion, gure irteerari amaiera emanez.