Hitz egiteko gogoak berpiztu zirenean, bideari ekin genion gure ipurdien atsekaberako. Minak min, Murtxanteko herria zeharkatu genuen eta Pulguerrerantz eramango zigun bidexka hartu genuen.

Bizikletak utzi, kaskoak kendu eta batzuek zerbait jaten zuten bitartean, besteak bainujantzia ipini eta txalupak puzten hasi ziren. Hamar minuturen buruan guztiak zeuden uretan beren txalupen gainean eta aurreruntz nola joan asmatu nahian.

Txalupekin jolasten aritu ginen bizpahiru orduz: batzuk, esploratzaile lanetan belarren artean, beste batzuk lur berriak ezagutzen eta gutxi batzuk irakaslearen txalupa abordatu nahian (saiatu ziren arren, irakasle baten txalupa abordatzea ez da uste bezain lan erraza) ibili ziren.

Amaitzeko, dena bildu eta Jonen furgonetan tramankulu guztiak sartu ondoren berriro ekin genion etxerako bideari. Bidean zehar, zenbait ezbehar jasan genituen, besteak beste, Lauraren erorketak. Baina azkenean, egun guztian zehar jasotako egurraren ondorioz nekea eta egarria egin ziren gure jabe eta Murtxantera iristerako apenas gelditzen zitzaigun ur eta indarrik. Baina egoerak okerrera ezin zuenean egin, "Santa Pilartxo" agertu zen izozkiz betetako poltsa batekin besoetan. Une horretan atsekabe eta neke aurpegi guztiak desagertu eta horren ordez, irrifar zabal batek zeharkatu zituen aurpegi guztiak.

Animoak berpizturik, berriro ere ekin genion bideari eta azkenik ere iritsi ginen tren geltokira. Bertan geundela, guztion harridurarako Dani, Macaco taldeko abeslaria, agertu zen gure begien aurrean eta lotsaren lotsaz Miren eta Zuriñe ez ziren berarekin argazki bat ateratzeko gai izan baina gutxienez argazki bat atera zioten Rubenen pozerako.

Eta besterik gabe, hemen amaitu zen gure Pulguerrerako bidaia.